Volkswagen LT
Pierwsza generacja debiutowała w 1975 roku. Jej egzemplarze do dziś poruszają się po europejskich ulicach. Auto stopniowo ewaluowało, by w 1996 pokazać się jako zupełnie inne, bardziej nowoczesne auto. To właśnie drugą generację VW LT prezentujemy poniżej.
Model ten dostępny był w wersjach Furgon, Kombi, (z niskim lub wysokim dachem), skrzyniowy z podwójną bądź pojedynczą kabiną oraz jako podwozie do zabudowy. Jego konstrukcja umożliwia przebudowę na różnego rodzaju pojazdy specjalistyczne, m. in.:
- z zabudową do przewozu pieniędzy i przedmiotów wartościowych,
- z zabudową kontenerową Aluvan, Igloocar, Autonadwozia,
- z nadwoziem typu karetka reanimacyjna,
- jako autobus do przewozu (18 osób).
Do dyspozycji były samochody z trzema rozstawami osi kół, z których największy pozwalała przewozić towary o wadze do 2,5 tony przy objętości przestrzeni ładunkowej 13,4 m3.
Wykorzystanie niezależnego zawieszenia osi przedniej ze stabilizatorem i sztywnej osi tylnej pozwalała na znaczne obciążenie pojazdu, gwarantując jednocześnie bardzo dobrą przyczepność do różnego rodzaju nawierzchni. Zatrzymanie LT na krótkim odcinku drogi nie sprawiało najmniejszych trudności, ponieważ zarówno z przodu jak i z tyłu montowane były hamulce tarczowe. Dzięki korektorowi siły hamowania nawet gwałtowne naciśnięcie pedału hamulca zapewniało, przy każdym obciążeniu, utrzymanie toru jazdy.
W ramach wyposażenia standardowego oferowany był układ ABS wraz z elektroniczną blokadą mechanizmu różnicowego EDS, ułatwiającą ruszanie w trudnych warunkach drogowych. Wszystkie VW LT wyposażone były standardowo w system elektronicznego zabezpieczenia silnika - immobiliser.
W LT montowane były trójpunktowe pasy bezpieczeństwa i zagłówki z regulacją wysokości. W razie zderzenia dodatkową ochronę zapewniały strefy kontrolowanego zgniotu z przodu oraz wzmocnienia przeciwnajazdowe z tyłu i z boku (dla wersji skrzyniowej i dla podwozia z zabudową w opcji). Stabilność i bezpieczeństwo przewożonych towarów zapewniały haki mocujące w przestrzeni ładunkowej.
Przestronne wnętrze Volkswagena LT umożliwiało komfortową jazdę i bezproblemowe transportowanie towarów przy wykorzystaniu europalet.
Furgon: Dobrze wyposażona, funkcjonalna kabina kierowcy, zapewniała wygodę podczas pokonywania nawet bardzo długich tras.
Na uwagę zasługiwały szczególnie: siedzenia kierowcy z możliwością regulacji wzdłużnej i wysokości, fotele seryjnie wyposażone w zagłówki, ergonomiczne rozwiązania kokpitu, schowek na trójkąt ostrzegawczy i apteczkę w wewnętrznej okładzinie drzwi.
Łatwy dostęp do części ładunkowej zapewniały tylne drzwi skrzydełkowe,które można było otwierać i blokować pod kątem 90 lub 180 stopni (na życzenie 270 stopni) oraz przesuwne drzwi boczne. W zależności od zadań, do jakich miał być wykorzystywany LT, istniała możliwość zamontowania dodatkowych półek i regałów. Rezygnując z nich, dzięki niemalże pionowym ścianom, ładunek można było układać warstwami aż do wysokości dachu. Poruszanie się wewnątrz pojazdu nie sprawiało żadnych problemów nawet osobom o wzroście powyżej 180 cm.
Przestrzeń ładunkową oddzielała od kabiny kierowcy ścianka działowa,której typ można było dobierać w zależności od potrzeb. Uzyskując znaczne rozmiary części ładunkowej, w żaden sposób nie ograniczono swobody kierowcy.
Kombi: W LT Kombi można było wybierać pomiędzy przewozem osób (do 9) a przewozem towarów (mając do dyspozycji identyczną przestrzeń ładunkową jak w modelu Furgon). W Volkswagenie LT Kombi możliwe były następujące kombinacje siedzeń w kabinie pasażerskiej/przestrzeni ładunkowej:
- w pierwszym rzędzie siedzenie dwuosobowe lub siedzenie trzyosobowe (wąska zabudowa),
- w drugim rzędzie siedzenie dwuosobowe lub siedzenie trzyosobowe (wąska lub szeroka zabudowa),
- w trzecim rzędzie (dla rozstawów osi 3550 i 4025) trzyosobowe siedzenie.
Skrzyniowy: LT Skrzyniowy oferowany był w różnych wersjach. Seryjnie produkowane były modele w pięciu długościach powierzchni ładunkowej, z trzema rozstawami osi i z ładownością od 978 do 2585 kg. Równie bogata oferta dotyczła LT skrzyniowego z podwójną kabiną.
Silniki dostępne w modelach LT odpowiadały najnowszym normom,dotyczącym czystości spalin i poziomu hałasu w krajach Unii Europejskiej.
Do wyboru były silniki wysokoprężne z wtryskiem bezpośrednim:
- 83 KM (61 kW),
- 95 KM (70 kW),
- 109 KM (80 kW),
- 158 KM (116 kW).
Pięciocylindrowy silnik TDI o pojemności 2,5 l. zapewniał bardzo ekonomiczną eksploatację pojazdu. Szereg rozwiązań (elektronicznie regulowany wtrysk bezpośredni, system zwrotnego dopalania spalin, dwumasowe koło zamachowe) umożliwiały przejechanie 100 kilometrów przy zużyciu zaledwie 6,5 litra oleju napędowego.
Na szczególną uwagę zasługiwał nowy silnik wysokoprężny 2,8 TDI o mocy 158 KM (116 kW), w którym zastosowano najnowsze osiągnięcia techniczne: sterowany elektronicznie bezpośredni wtrysk paliwa, układ common rail, turbosprężarka VTG z chłodzeniem powietrza doładowującego. Dzięki zastosowaniu najlepszych technologii i wysokiej jakości komponentów silnik ten miał najlepsze parametry eksploatacyjne ze wszystkich jednostek napędowych oferowanych w tym segmencie samochodów.
Nowoczesna konstrukcja przedniej osi: niezależne zawieszenie z poprzecznym resorem piórowym, amortyzatorami gazowymi i odbojnikami oraz stabilizatorem zapewniały komfort jazdy i bezpieczny transport towarów. Stabilność pojazdu z ładunkiem zwiększał dodatkowo stabilizator osi tylnej (standard dla LT 46).
Volkswagen LT to przede wszystkim wszechstronność zastosowań oraz jakość i komfort podróżowania. Wiele typów nadwozi, różne wersje zabudów specjalnych, ładowność od 678 kg do 206 kg oraz trzy rozstawy osi do wyboru sprawiały, że w tej klasie samochodów użytkowych możliwości VW LT były niemal nieograniczone.
Produkcję VW LT zakończono w 2006 roku. Jego następcą został VW Crafter.
źródło: Volkswagen
