Na początku 2000 roku Sprinter został poddany modernizacji, przygotowującej go do drugiej części cyklu produkcyjnego. Zmiany objęły wygląd karoserii, zakres wyposażenia i wykończenie. Model zyskał trójramienną gwiazdę nachodzącą na maskę, nowe przednie lampy i dzielony wlot powietrza w zderzaku. W kabinie pojawił się całkiem nowy, zaokrąglony kokpit z ergonomiczną dźwignią zmiany biegów w kształcie dżojstika i elementami takimi jak uchwyty na napoje czy dodatkowe schowki. Do wyposażenia standardowego trafiła poduszka powietrzna dla kierowcy, a wszystkie fotele zostały zaopatrzone w trzypunktowe pasy bezpieczeństwa. Zastosowano także bardziej wydajny układ ABS i system kontroli trakcji. Dłuższy przód pozwolił na poprawę poziomu bezpieczeństwa w przypadku zderzenia.
Nowe silniki wysokoprężne CDI o 4 lub 5 cylindrach występowały w imponującym zakresie mocy od 60 kW (82 KM) do 115 kW (156 KM). Wraz z nimi wprowadzono układ wtrysku common rail i czterozaworowe głowice. Alternatywą dla przekładni manualnych była zautomatyzowana, 6-biegowa skrzynia Sprintshift. Niedługo po debiucie odświeżonego Sprintera do oferty wprowadzono również 5-biegową skrzynię automatyczną z konwerterem.
Wiosną 2001 roku lista opcji wzbogaciła się o kurtyny powietrzne. Gama podwozi została wówczas poszerzona o odmiany o dopuszczalnej masie całkowitej sięgającej 5,99 t.
Sprinter standardowo wyposażony w układ ESP® w roku 2002. Zaledwie rok później Sprintera poddano kolejnej modernizacji. Poza subtelnym odświeżeniem wyglądu karoserii główny nacisk położono na elementy niewidoczne dla oka: zastosowano mocniejsze wspomaganie hamulców, a przede wszystkim wprowadzono standardowy układ Electronic Stability Program (ESP®) dla wszystkich zamkniętych wariantów z nadwoziem kombi o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. System ten sukcesywnie trafiał do kolejnych wersji, w tym – w 2004 roku – do odmian z podwoziami do zabudowy.
Podczas międzynarodowych targów aut użytkowych w 2004 roku Mercedes-Benz zaprezentował studium „Safety Showcase” (pol. wystawa bezpieczeństwa) z rozwiązaniami, które w przyszłości miały odpowiadać za poprawę samochodowego bezpieczeństwa. Należały do nich np.: adaptacyjny układ ESP®, dostosowujący swoją pracę do obciążenia, aktywny system stabilizacji przeciwdziałający przechyłom nadwozia, system kontroli pasa ruchu, aktywny tempomat, układ monitorowania ciśnienia w oponach oraz przekładnia kierownicza o zmiennym przełożeniu.
źródło: Daimler
