Nowatorskie było również sterowanie nowego silnika dwunastocylindrowego: za regulację wtrysku paliwa i zapłon w poszczególnych rzędach cylindrów odpowiadały dwa oddzielne supernowoczesne systemy elektroniczne. Szczególnie nowoczesne było powiązanie z innymi systemami, na przykład sterownikiem skrzyni biegów i układami stabilizacji jazdy ASC i MSR.
15 lat przygotowań: prekursorzy silnika V12. Jednostka napędowa BMW 750i była pierwszym seryjnym silnikiem dwunastocylindrowym wyprodukowanym w Niemczech po II Wojnie Światowej, ale nie pierwszym silnikiem dwunastocylindrowym BMW: niedługo po skonstruowaniu legendarnej jednostki sześciocylindrowej BMW w roku 1971 na początku roku 1972 zdecydowano się rozpocząć pracę nad jednostką dwunastocylindrową. Projekt ten nosił nazwę M33. Można powiedzieć, że aż prosiło się, aby połączyć ze sobą dwa silniki sześciocylindrowe i stworzyć w ten sposób jednostkę V12 z dwoma rzędami cylindrów ustawionych względem siebie pod kątem 60°. Pojemność wynosiła pięć litrów, silnik wyposażony był we wtrysk benzyny, a po zakończeniu prac nad nim w roku 1974 jego moc wynosiła 300 KM.
Masa 315 kg była jednak zbyt wysoka. Dlatego BMW zainicjowało kolejny projekt w oparciu o nowsze, mniejsze silniki sześciocylindrowe. Jednostka M66 była również silnikiem V12 z rzędami cylindrów ustawionymi względem siebie pod kątem 60° i występowała w dwóch wersjach pojemnościowych: 3,6 i 4,5 l. Wersja o większej pojemności miała w roku 1977 moc 275 KM i była o 40 kg lżejsza od M33. Ale również ten projekt został zarzucony; trudna sytuacja na światowym rynku paliw tworzyła bardzo kiepski grunt do wprowadzenia limuzyny z silnikiem dwunastocylindrowym.
W roku 1982 sytuacja unormowała się w znacznym stopniu. W listopadzie tego roku konstruktorzy BMW prowadzili już pierwsze konsultacje. I już wkrótce okazało się, że nowy topowy silnik nie powinien powstać tym razem z dwóch istniejących jednostek sześciocylindrowych. Zdecydowano się na całkowicie nową konstrukcję. Prace nad tą jednostką rozpoczęto 1 grudnia, a niespełna rok później, na początku października 1983 r. silnik był już na hamowni.
Odpowiednia koncepcja w odpowiednim czasie: BMW 750i się sprawdza – do dziś. Nowa luksusowa limuzyna wyposażona w jednostkę V12 znalazła pełne uznanie: „Przyrost mocy odbywa się bez żadnego dramatyzmu, bez cienia agresywności, łagodnie i bez wysiłku, ale energiczne przyspieszenie będące jego rezultatem zasługuje na respekt. Pod względem kultury pracy – tu nie ma żadnych wątpliwości – silnik BMW jest w ścisłej czołówce” – entuzjastycznie pisał czołowy magazyn branżowy w Niemczech. „Powyżej 150 km/h jednostki V12 nie słychać już wcale; do uszu dociera tylko szum opon i powietrza.” Silnikowi nie brakowało też typowej dla BMW dynamiki jazdy. „Wchodzi na obroty tak miękko, tak spontanicznie reaguje na pedał gazu, że aż kusi, aby podczas jazdy bawić się gazem” – z zachwytem pisał jeden z kierowców testowych. „Podczas przyspieszania łagodnie ale zdecydowanie wciska nas w fotel. Ciąg odpuszcza dopiero wtedy, gdy wskazówka prędkościomierza przekroczy 260 km/h. Nawet przy prędkości maksymalnej długie V12 pracuje jak zegarek.” W porozumieniu z innymi producentami samochodów oraz z uwagi na dostępne wówczas opony w roku 1986 ograniczono prędkość maksymalną BMW 750i do 250 km/h – możliwa prędkość maksymalna wynosiła 270 km/h.
źródło: BMW Group
