Dostęp do tylnej, 2-osobowej kanapy ułatwiają obszerne drzwi oraz przesuwalne przednie fotele. Za niewielki mankament można uznać zbyt niskie ulokowanie dźwigni służących do „otwierania/zamykania” foteli. Miejsca z tyłu jest raczej niewiele, a raczej w sam jeśli mówimy o przewożeniu dzieci na krótkich trasach.
Bagażnik. To kolejny mocny punkt miejskiego Citigo. Mimo niewielkich gabarytów auta, konstruktorom udało się wygospodarować całkiem pokaźny i głęboki „kufer”. Bez problemu mieści się w nim wózek dziecięcy (tzw. spacerówka/parasolka) i zostaje jeszcze sporo miejsca np. na zakupy. Te ostatnie proponuję robić za dnia, bo w bagażniku także nie ma oświetlenia. Półka zakrywająca bagażnik nie jest połączona sznureczkami z klapą, dlatego trzeba ją podnosić/opuszczać ręcznie. Brakło także plastikowej obudowy chroniącej krawędź bagażnika, dlatego odkryta czarna blacha jest narażona na porysowanie w trakcie załadunku. Zdziwiłem się, gdy po podniesieniu podłogi bagażnika znalazłem 14-calowe koło zapasowe.
Stylistyka. Skoda Citigo dla jednych będzie pięknym, proporcjonalnym autem, a dla innych jeżdżącym szkaradztwem. Pierwszego dnia testu w trakcie jazdy po zatłoczonej Warszawie zauważyłem, że niewielka Skoda przyciąga spojrzenia nie tylko młodych kobiet. Dla mnie to kolejne auto, w którym najbardziej podoba mi się tył. Duże, czytelne lampy, spora szyba oraz masywny zderzak, a wszystko pozbawione zbędnych udziwnień. Bok Citigo zdominowały drzwi. Elegancji dodają masywne tłoczenia błotników, ciemne szyby oraz aluminiowe felgi. Zdziwiłem się, że w tak niewielkim samochodzie zainstalowano aż 15-calowe koła. Dodam tylko, że testowy egzemplarz to usportowiona odmiana Citigo charakteryzująca się m.in. nieco obniżonym zawieszeniem. Bardzo nisko znajduje się też dolna cześć przedniego zderzaka, dlatego trzeba bardzo ostrożnie wykonywać manewr parkowania przodem, albo najlepiej w ogóle nie zbliżać się do krawężników.
Właściwości jezdne. Układ kierowniczy pracuje bardzo dobrze. 5-stopniowa skrzynia biegów działa bez większych zarzutów, jedynie od czasu do czasu buntuje się przy wrzucaniu biegu wstecznego. Zawieszenie na równej drodze spisuje się doskonale. Chwilami miałem wrażenie, że siedzę za kierownicą gokarta. Ciasne, szybko pokonywane zakręty to żywioł Citigo (oczywiście w granicach rozsądku). Pojedyncze dziury zawieszenie pochłania bardzo sprawnie, natomiast poprzeczne nierówności dość mocno dają się we znaki. Auto ze względu na swoje niewielkie gabaryty zaczyna po prostu nieprzyjemnie podskakiwać. W trakcie jazdy po mokrej nawierzchni dość uciążliwy staje się szum wody rozpryskującej się o tylne nadkola.
City Safe Drive. Testowy egzemplarz wyposażono w system dzięki, któremu auto poruszające się do 30 km/h zatrzyma się przed przeszkodą bez interwencji kierowcy.
Napęd i spalanie. 75 KM to całkiem sporo na ważący około 850 kg samochód. Silnik do najcichszych nie należy, ale za to stanowi udane połączenie zadowalającej dynamiki auta przy zachowaniu niskiego zapotrzebowania na benzynę. Gdy tylko stosowałem się do zaleceń komputera oraz delikatnie obchodziłem się z pedałem gazu, spalanie w cyklu miejskim wynosiło zaledwie 5,3 l na 100 km. Bardziej żwawa jazda skutkowała spalaniem zwiększonym o około 1 litr. Pierwszy i drugi bieg pozwalają na bardzo dynamiczne rozpędzanie miejskiej Skody.
Komentarze
