Pierwszy pojazd konstrukcji Louisa Renault miał długość 1,8 metra, szerokość 1 m i wysokość 1,38 m. W stanie gotowym do jazdy ważył ok 230 kg. Prędkość maksymalna wersji z 1899 roku wynosi 32 km/h, lecz prototyp z całą pewnością był wolniejszy. Zamiast kierownicy, pierwsze Renault posiadało wychylany w odpowiednim kierunku drążek sterowy, a raczej korbę podobną do używanych w tramwajach starego typu. Otwarte nadwozie określano mianem „Phaeton”. Wspierany przez braci, Louis Renault, rozpoczął budowę pojazdu na początku października 1898 roku, trwała ona 2,5 miesiąca. Nadszedł długo oczekiwany dzień próby. 24 grudnia 1898 roku konstruktor wyruszył do Paryża. Obowiązki stacji benzynowej pełniła wówczas apteka, w której Louis zakupił odpowiednią ilość ligroiny – ciężkiej frakcji benzyny, zapalającej się w temperaturze powyżej 160 stopni Celsjusza. Pod koniec XIX wieku miała ona wiele zastosowań, ligroiną czyszczono palety malarskie i pędzle z farb olejnych używanych w malarstwie sztalugowym, a także przedmioty wykonane z metalu. Teraz miała spełniać funkcję paliwa płynnego i choć jej liczba oktanowa była dramatycznie niska, to jednak z powodzeniem napędzała proste silniki spalinowe. Po południu restauracje przy rue Lepic zapełniły się gośćmi, byli też znajomi i przyjaciele braci Renault. Większość z nich sceptycznie oceniała możliwości trakcyjne pojazdu. Niektórzy przyjmowali nawet zakłady, że próba się nie powiedzie, każdy bowiem, kto choć raz wchodził na wzgórze Montmartre i stromą rue Lepic wie, że ile wymaga to wysiłku. Scenę obserwował także rosnący tłum przypadkowych gapiów oraz gości z pobliskich restauracji, których zwabił tu odgłos silnika, przerywany co chwila „strzałami”, które oznaczały, że paliwo zasysane przez prymitywny gaźnik spala się, a raczej detonuje wewnątrz cylindra. Zainteresowanie sięgnęło zenitu, gdy Louis Renault włączył pierwszy bieg i ruszył. Powoli, lecz z uporem Voiturette piął się w górę, ku dzisiejszemu Place Jean-Baptiste-Clément. 300 metrów, 200 metrów, 100 metrów... U szczytu wzniesienia wydawało się, że pojazd słabnie, lecz po chwili Louis Renault był już na końcu rue Lepic. Później nastąpił aplauz i długie gratulacje dla konstruktora. Co stało się z Vouturette, pierwszym pojazdem, który tak dzielnie pokonał wzniesienie rue Lepic? Niemal natychmiast nabył go obecny tam przyjaciel Alfreda Renault, ojca konstruktora. Jeszcze tego samego dnia 12 klientów zafascynowanych wyczynem szofera złożyło zamówienie na podobne pojazdy.
Bracia Renault postanowili, że założą firmę, która będzie budować pojazdy podobne do Voiturette. Marcel przewidywał, że popyt na samochody będzie dynamicznie wzrastał i warto wykorzystać sukces na rue Lepic do wypromowania nowych konstrukcji. 25 lutego 1899 roku w Billancourt koło Paryża powstała Societe Renault Freres – spółka braci Renault, z kapitałem założycielskim 60 tys. franków, siedziba firmy mieściła się przy 10, rue du Cours w Billancourt. Niebawem Louis, z pomocą Fernanda i Marcela, zrealizował owe 12 zamówień. Choć kosztowały niebagatelną wówczas kwotę co najmniej 3,5 tys. franków, grono nabywców szybko rosło.
Wczesne Voiturette posiadały benzynowy, chłodzony powietrzem 1-cylindrowy silnik de Dion Bouton, o pojemności 273 cm3 i mocy ok. 1,8 KM, osiąganej przy 500 obrotach na minutę. Potem zastąpiła go 2-cylindrowa jednostka chłodzona wodą. Radiator (chłodnicę), składający się z wężownicy z dodatkowym użebrowaniem, ulokowano początkowo pod silnikiem. Po latach, gdy wprowadzono dodatkowe chłodzenie wentylatorem, chłodnice w samochodach Renault umieszczano za silnikiem, tuż przy ściance odgradzającej go od kabiny. 12 czerwca 1899 roku w Paryżu zaprezentowano model Voiturette Type A i większy Type B z silnikiem o pojemności 450 ccm. Według różnych źródeł do końca 1899 roku zbudowano 71 lub 76 egzemplarzy. Rok po udanym przejeździe pod stromą rue Lepic, Societe Renault Freres zatrudniało już 110 pracowników.
Przez pierwsze trzy dekady kolejne typy samochodów osobowych Renault oznaczano literami łacińskiego alfabetu. W 1903 roku ilość modeli i wersji w ofercie firmy była tak duża, że wprowadzono również oznaczenia składające się z dwóch liter. Oznaczenia – nazwy wprowadzono dopiero na przełomie lat 20./30. Moc i osiągi każdego kolejnego modelu wzrastały, podobnie jak zainteresowanie klientów. W ciągu zaledwie kilku lat na początku XX wieku, z małej, rodzinnej manufaktury, Societe Renault Freres przekształciło się w potężny koncern z siedzibą w Billancourt – mieście, gdzie powstał pierwszy prototyp Voiturette. Drewnianą szopę na rodzinnej parceli zastąpiły nowoczesne budynki przemysłowe w Boulogne–Billancourt nad Sekwaną. W 1902 roku samochody Renault montowało już kilkuset pracowników w hali o powierzchni 7,5 tysiąca metrów kwadratowych. Podjazd Renault Voiturette pod rue Lepic w Wigilię 1898 roku stał się jednym z najważniejszych wydarzeń w początkowej fazie rozwoju motoryzacji na świecie.
źródło: Renault
